vrijdag 6 juni 2008

Westerwold

4-5-6 juli

Ook in de provincie Groningen valt goed te rijden. Daar zou ik in eerste instantie niet aan denken. Ik ken Groningen helemaal niet en in gedachte zie ik alleen maar grote kale vlaktes weideland en akkerbouw voor me en in grote lijnen klopt dit ook wel. Ook op de oude veengronden van het Westerwold wisselen de open vlaktes van veeteelt en akkerbouw elkaar af en vind je tussendoor stukken bos die goed met elkaar verbonden zijn, middels landwegen of de lange oude jaagpaden, langs de strakke kanalen die ooit aangelegd zijn voor de afvoer van turf per trekschuit, voortgetrokken door paarden.
Hier kun je volgens Anet prima paardrijden en Anet kan het weten want zij woont er, samen met John, middenin. Dat gaan we dus uitproberen. Het Westerwold ligt in het zuid-oostelijke Groningse puntje tussen Drenthe en de Duitse grens. In dit gebied zijn 10 men-ruiterroutes gerealiseerd. Een netwerk van meer dan 400 km, dat verbinding heeft met de ruiterroutes in Drenthe en Duitsland.Langs de routes zijn een aantal ondernemers/paardenliefhebbers een samenwerkingsverband aangegaan. Zij bieden arrangementen en onderdak voor recreanten met hun paarden.Dit samenwerkingsverband heet `Sprong over het veen`. Zie www.sprongoverhetveen.nl .

Anet en John hebben in Ter Apel een oude boerderij gekocht, waarin je een heleboel tijd en geduld moet stoppen om er weer iets van te maken. De boerderij heet hoeve Ansalo. Uitgangspunt is paarden en een bed and breakfast. Ze zijn al aardig op weg. Er moet nog veel gebeuren, maar de basis ligt er en het is al duidelijk zichtbaar hoe het moet worden.. Wat ze doen, doen ze met minimale middelen, veel creativiteit en gevoel voor sfeer en smaak Een oude stacaravan wordt bijv. omgetoverd tot blokhut met veranda, waar je heerlijk beschut kunt zitten en genieten van het uitzicht en een houten indiaan in een hoek je rugdekking geeft. Het Bonanza gevoel heb je al gauw te pakken als je daar zit. Op de deel wordt een groepsruimte zichtbaar met aangrenzend toilet,douche en een 2 pers. kamer.Voor de paarden is er weiland, een paddock/rijbak, een schuilhut en inloopstal. Alle daken zijn aangesloten op waterreservoirs, zodat het regenwater opgeslagen kan worden.Anet en john zijn als ondernemers aangesloten bij `Sprong over het veen`. Zie http://hoeveansalo.spaces.live.com/ .

Het is vrijdagmorgen 4 juli dat ik met Buck richting Ter Apel rij. Ter hoogte van Nunspeet rij ik de regen in. Ben er ook zo weer uit, maar die donkere wolken blijven in mijn achteruitkijkspiegel zichtbaar en trekken mee richting noorden. Alsof er een elastiek aan zit.
Op hoeve Ansalo aangekomen heb ik nog een half uur om mezelf en Buck te installeren, voordat de regen met bakken tegelijk naar beneden valt. Op zich is het wel goed al dit water, want we hebben een lange droge periode achter de rug en het land kan wel wat gebruiken en de waterreservoirs van Ansalohoeve worden gevuld. Ik vind het indrukwekkend om te zien zoveel liters water er vanaf de daken, in zo`n korte tijd, wordt opgevangen. Daar denk ik thuis dus helemaal niet over na.  I.p.v. paardrijden gaan we dan eerst maar koffie drinken en een broodje eten. Ik heb wat filmopnames van criolloweekenden meegenomen, dus we komen de tijd wel door.
Na een paar uur klaart het op en nemen de gok. Anet en ik hebben zin om te rijden en dat laten we ons door een paar druppels niet afpikken. We maken een rondje van 2 uur en zo zet ik met Buck mijn eerste stappen op het Groningse platteland. Ik vind het wel mooi. Heel plat, heel weids, kleine dorpjes en kanalen die langs een liniaal zijn uitgegraven. Wil je ergens komen moet je de kanaaltjes over, dus ben je gebonden aan een aantal bruggen en moet je soms een stuk omrijden. Buck vindt die bruggen nog wel spannend, want deze zijn bekleed met planken en daar zitten kieren tussen en ze maken nog lawaai ook. De eerste keren laat ie graag een ander paard voorgaan.Het weer klaart gelukkig helemaal op en kunnen we aansluitend op de rit lekker buiten BBQ-en.

De volgende morgen komen de `Tukker`meisjes Ria en Mariska, met hun Criollos, over uit Meppen(Dld), zodat we vandaag met z`n vieren op pad gaan. Met een strak zonnetje en een heerlijke temperatuur trekken we eerst door een stuk polder, over de al eerdere genoemde bruggen, langs het oude klooster van Ter Apel, stukken oud bos en nieuw aangelegd bos. Je kunt goed zien dat men er veel aan doet om dit gebied aantrekkelijk te maken voor recreatief gebruik door middel van bebossing en het graven van waterpartijen met bijbehorende wandel-,fiets- en ruiterpaden. Het oogt af en toe nog wat gecultiveerd en heeft nog tijd nodig om zich te ontwikkelen maar  door de afwisseling is het niet saai. Bovendien is het er heerlijk rustig is en je kunt er prima rijden op goede paden. Regelmatig moeten we ook in de berm langs de lange rechte wegen. Dat is hier absoluut niet vervelend, doordat er nauwelijks verkeer is.
- Buck staat thuis(Hoogland/Amersfoort) gestald op een boerderij in landelijk gebied, maar daar hoef je niet meer langs dit soort wegen te gaan , want dan worden de vouwen uit je broek gereden, door al het sluipverkeer wat is gegroeid-
Op een open plek in het bos houden we halt voor de lunchpauze. Op zich een prima plek met gras voor de paarden, maar erg warm doordat we in de luwte zitten en erg veel steekbeesten.  De paarden lopen los en na een kwartier houdt Sancho het voor gezien en loopt het bos in, richting huis. Hij is gelukkig weer makkelijk te pakken. Met dat los laten lopen moet je toch oppassen. Als het paard het niet naar z`n zin heeft op die plek gaat ie opzoek naar iets beters.Ik heb dat met Buck ook al eens meegemaakt in de Eifel. Toen had ie een complete uitrusting en pers.zaken open zijn rug. Dan voel je je toch heel ongemakkelijk als zo`n paard aan de wandel gaat. Ook toen had ie last van vliegen en ook toen liep het gelukkig goed af. 
`s Avonds gaan we, in stijl, uit eten in Ter Apel. Er is daar een western restaurant waar je voor weinig geld een lopend buffet hebt. Pa Tukker is ook over gekomen en met z`n zessen hebben we hier nog een gezellige avond. Het eten smaakte goed, maar met zo`n lopend buffet verleg je wel je grenzen. Hollander als ik ben, heb ik natuurlijk veel te veel gegeten.

De Zondag is het nog een streepje warmer en gaat Ria niet meer mee. Haar plaats wordt ingenomen door een vriendin van Anet. Ze rijdt op een haflinger.Het Westerwold is, door de combinatie van veel groen en water, ook een eldorado voor dazen.Ik spuit Buck flink in en neem de spuitfles mee in de zadeltas, zodat ik `m onderweg ook nog eens kan inspuiten. Buck is er gevoelig voor en alsof ze het weten gaan ze met z`n allen Buck te lijf. Waar de anderen paarden wel wat dazen om zich heen hebben, zit die arme Buck onder.Ik heb het de hele dag dus druk met meppen en spuiten om de dazen uit te roeien. Er hangt een misselijk makende walm van zweet en oude sigaren, asbakkenlucht rondom Buck. Je moet er wat voor over hebben.
We maken wel een mooie rit en de drie criollos kunnen naast elkaar, een hele mooie langzame jog maken. Sancho en Anet vinden het wel moeilijk, want die houden niet zo van dat langzame. Lekker lang en snel draven is hun motto. Die twee zouden endurance moeten gaan rijden. Zijn ze denk ik wel geschikt voor. Het is trouwens goed te zien dat het tussen die 2 weer helemaal klikt.Na een paar uur rijden, lunchen we lekker op het terras van uitspanning`de bronzen eik` aan de rand van een bos. De paarden kunnen we rondom, aan een aanhangwagen parkeren. Ik vind dat wel een beetje tricky, want er zitten natuurlijk wel wielen onder zo`n kar en als er eentje aan zijn touw gaat trekken, kunnen er rare dingen gebeuren. Goed de handrem er op.   Aan het eind van de middag zijn we terug en worden we nog getrakteerd op allerlei lekkere hapjes. Het is goed toeven op de Ansalo hoeve. Ik heb weer een prima weekend achter de rug en kan het iedereen aanbevelen om daar eens een keer te gaan rijden. Het is weer eens wat anders. Rond 20.00 laad ik Buck weer in de trailer en tuffen we een ondergaande zon tegemoet, richting huis.

Anet en John, bedankt voor jullie gastvrijheid.

Geen opmerkingen: