Kootwijkerbroek

Criolloweekend september 2008.

Aanwezigen;
Mathilda, Dennis, Alexandra, Maaike, Daniel, Suus, Raph, Connie, Jack, Monique, Brenda, Hans, Joost, Paul, Wil, Jose, Leo, Mariska, Karsten, Henk, Yessica, Ton, Sanne, Nataschja, Toon, Marlies, Astrid, Marion, Jolanda, Tommie, Sascha, Irwin, Rita, Willy, Laura, Frauke, Karien, Frank, Birgit, Arthur, Rick, Ellen, Jan en vrouw, Rufino en de 4 koninkjes.








‘Dop Heets Del’in Kootwijkerbroek,heet de locatie deze keer. Wat het betekent, ben ik nog steeds niet achter. Wel dat die naam voor iedereen een tongbreker is en rimpels in het voorhoofd oplevert. De locatie heeft wel plaats voor een grote groep; 25 boxen + een bunder wei, een binnen- en een buitenbak en een paard kan er geen kwaad doen. Daar moet toch een Criolloweekend te houden zijn.
Het grenst aan een heel mooi gedeelte van de Veluwe. Het Kootwijkerzand is de grootste zandverstuiving van europa. Het aangrenzende duinengebied is heuvelachtig en begroeid met mooie naaldbossen. Verder heb je enorme heidevlaktes met schaapskuddes, Oude loofbossen met grote eiken. Kortom een zeer uitgestrekt en gevarieerd gebied met ook veel grof wild(zwijnen, edelherten). Je kunt hier eindeloos ver paardrijden over uitstekende paden.


Op vrijdag gingen om 14.00 de poorten voor ons open en was ik er al om buiten die poorten grote borden, met daarop ‘çriollos en richtingspijlen’ neer te zetten, omdat de juf van de TomTom je er anders voorbij stuurt.
Ton was er het eerste, zonder overigens het bord gezien te hebben. Ton wil altijd wel komen, maar is het ook altijd afwachten of ie het haalt, omdat zijn paard daar vaak anders over denkt.
Vandaag had Ton wsl. een nieuwe list bedacht, want zijn paard liep de rest van het weekend behoorlijk om zich heen te schoppen om die frustratie kwijt te raken.
In plaats van Buck had ik een trailer vol boomstammen voor de Argentijnse BBQ van zaterdag en een auto vol met drank en andere belangrijke zaken om het weekend door te komen. Rick zou voor een schaap, een koe en een Argentijn zorgen. Wat moet ik verder nog doen, vroeg ik hem. `Veel hout, heel veel hout`, was de duidelijke boodschap vanuit Italie. Ik moest dus nog een keer op en neer naar huis om Buck op te halen.
Om 16.00 had ik mijn zaakje rond en begon de parkeerplaats al aardig vol te stromen. De eerste regenbuien hadden zich inmiddels ook al aangemeld, dus de meeste mensen vermaakten zich binnen in de hal of boven in de groepsruimte. Rond de hooibalen vormde zich al snel een hangplek voor oudere jongeren met pijpjes bier in de hand. Een aantal enthousiastelingen waren al met een buitenrit bezig.
Rond 17.00 stond er soep met broodjes op programma. Jose had die soep `s middags ter plekke klaargemaakt en om aan de smaak toch dat extra beetje criolloaroma mee te geven, had ze een paar oude hoefijzers een uurtje mee laten trekken.
Een heerlijk soepje.
Vervolgens trotseerden zo`n 15 mannen/vrouwen de regen voor een buitenrit. De hanggroep bleef liever hangen waar ze hingen.
Net voor donker waren we weer terug. Ik had gehoopt/verwacht dat we,zo tegen zonsondergang,wel wat zwijnen en edelherten zouden ontmoeten, maar helaas. Wsl. maakten we met zo`n grote groep toch wel wat te veel herrie en waren de zwijnen inmiddels de Duitse grens al wel over getrokken. Er is het laatste jaar behoorlijk op ze gejaagd en daardoor zijn ze extra op hun hoede.
Bij terugkomst was de hanggroep veranderd in een liggroep en produceerde steeds meer herrie. Volgens mij zag ik Connie ook ergens uit het hooi steken.
`s Avonds ging het bier in het rond en was het gezellig en werd het redelijk laat voordat we, ouderwets, de slaapzalen opzochten.
De liggroep beneden was inmiddels over gegaan in lalgroep en raakte al aardig door het hooi heen. Mariska kwam daardoor, met rode koontjes, ook weer boven het maaiveld uit.





Zaterdag

Deze dag wou maar niet op gang komen. Als je op wat hoofden zou kloppen, zou het geluid van hout geklonken hebben.
Er druppelden nog steeds mensen voor het weekend binnen.
Een groepje Brabant(Sterksel) was alvast het bos ingetrokken. In de hal liet Henk z`n kunsten met pijl en boog zien en mochten we ook de roos proberen te raken.
Langzaam kwam er een groep van 8 horseballspelers tot stand en toen die eenmaal op stoom was, was het tijd voor de lunch.

Met een grote groep(25) gingen we vervolgens die lunch weer wegrijden. Het groepje uit Sterksel en onze Duitse/limburgers waren nog niet toe aan een grote groep en trokken hun eigen plan voor die middag.
De weergoden waren in een goede bui en met een heerlijk zonnetje trok er een bonte stoet van Criollos en hun even bonte mengeling van berijders over de Bosberg naar de Stroese heide, vervolgens naar het Kootwijkerveld, het Kruiselt over steken naar de Kootwijkerduinen, de Regelbergen links laten liggen, om vervolgens via de achterse steenberg naar de voorste steenberg te gaan.Hoog Buurloo rechts en radio Kootwijk links, over de burehul en langs de Koefles, via de Dikke Bart het Kootwijkerzand oversteken. Dan bij de duinweg door het hek en voor de begraafplaats de houtsagerweg nemen om dan bij het Hilletje, in kootwijk, een dik verdient pilsje te nemen. Daar tussenin ergens nog een ijsje scoren
Dat was zo`n beetje het programma voor die middag. Dat ijsje mislukte, waardoor het biertje extra lekker smaakte.
Nou valt het voor 2 paarden/mensen al niet mee om een gelijk tempo te rijden, dus is het voor een grote groep al een haast onmogelijke opgaaf. Waar de een graag rustig wil stappen met af en toe een drafje of galopje, heb je aan de andere kant de gaanders. Het type; gas op de plank. Heb je er dan ook nog een paar ongeleide projectielen bij, ontstaat er een langgerekt lint en ligt het veld binnen een mum van tijd een km. uit elkaar. De eerste 2.30 uur lukt het de gaanders nog netjes om de stappers op te wachten en gezamenlijk weer door te gaan. Na nog een `gas`explosie (waarbij Birgit in aanraking komt met een paal, uit het zadel vliegt, gelukkig met de schrik vrij komt en arme Frank de remvoeringen van zijn Quarter opbrandt en niet meer te remmen is), slaat de groep dan toch uit elkaar en ontstaan er diverse kleine groepjes, die niet meer te bundelen zijn en hun eigen weg verder moeten zoeken. Dankzij het GPS tijdperk vinden die hun eigen weg terug naar DHD.
Omdat Laura, met handpaard, en Maaike en Daniel al het eerste uur een kortere route namen en Mathilda en Mariska even later ook(dachten ze) voor een kortere versie kozen, kwamen we met 15 man/vrouw bij het Hilletje aan voor ons biertje. Sissende geluiden zijn hoorbaar bij het naar binnen slaan.
Vervolgens is het nog een uurtje te gaan naar DHD. Met een aantal zoeken we, vlakbij DHD, nog een meertje op om de paarden wat verkoeling te bezorgen en omdat het gewoon leuk is om door het water te banjeren. Ik was met Buck op een eilandje geklommen om dit alles eens goed met de camera vast te leggen. Voor de `vaste hand` was ik afgestapt. Buck had lekker gras gezien aan de overkant en was alvast vooruit naar de overkant gebaad. Stond ik dus met mijn cameraatje op zo`n lullig eilandje. Met wat tegenzin van Buck en onhandigheid van mij ontsnapte ik, na 3 pogingen, ternauwernood aan een nat pak.
Bij terugkomst op DHD lag het schaap, aangestuurd door Rufino (Argentijn uit London) en Jan (Hollander uit Oirschot), al te bruinen op de grill. Ook de koe lag in de startblokken. Rick en Ellen hebben zich intussen ook gemeld. Na wat gesleep van tafels en stoelen van boven naar beneden, kan het eetfestijn beginnen.
Ik besef dat ik nu de vegetariers pijn doe.Ik heb heerlijk vlees gegeten deze avond en vele anderen met mij. Het was weer een gezellige avond en rond het houtvuur ging een select gezelschap nog tot in de kleine uurtjes door. Of Henk daar in zijn tent ook zo blij mee was weet ik niet.










Zondag

Na het ontbijt veel huishoudelijke en administratieve dingen regelen en bewaken om vervolgens volgens plan om 10.00 te vertrekken voor de gezamelijke buitenrit.
10.00 was het streven, omdat we bijtijds die middag weer terug wilden zijn. Als je dan daadwerkelijk, met zo`n grote groep, klaar staat om 10.30 is dan mooi. En dat deed het.
Ook vandaag nog wat extra dagjesmensen. De 4 Koningen uit Dronten en Willy en Rita uit Belgie. Op de laatsten moesten we nog even wachten en als ze van zover komen, wacht je daar natuurlijk op. Ze nemen ook nog een extra paard mee voor Jolanda, zodat die ook mee kan en moeten zonder pauze en koffie hush, hush het paard op. Klasse van hun en stom van ons dat we niet even wat meer tijd hebben genomen. Dat kwartiertje had er ook nog wel bij gekund
Die dag gaan er 41 paarden op pad. 36 Criollos, 2 Quarters, 2 kwpn-er en een eigenzinnige Fjord. Na deze groep volgen nog 2 verlate Criollos. Een ongekend aantal dus.
Rufino liep nog wat verdwaasd rond over het terrein. Zoveel criollos had ie nog nooit gezien! Hij had de avond ervoor vreselijk zijn best gedaan met het schaap en daarna is ie de strijd met een fles rose aangegaan om vervolgens ergens met z`n kleren aan op een hoog bed te belanden. Volgens Raph had hij last van een jetlag, maar volgens mij was hij nog niet eens geland en verkeerde die nog in zweefstand. Dat Rufino nog wel andere kwaliteiten in huis heeft is te zien op http://www.chelseapolo.tv/ . Daar laat hij zien ook aardig met een polostick overweg te kunnen.













Daar ons leven bestaat uit eten, drinken en paardrijden, was ons doel die dag; Lunchen bij de schaapskooi op de Hoog Buurloose heide, bezorgd en geserveerd door Dennis en zijn charmante, doch geblesseerde assistente Astrid. Dit keer laten we de schapen met rust en worden het ordinaire broodjes en een glas melk.
Het werd wederom een mooie, rustige tocht door het begroeide duinengebied van Kootwijkerzand Door de kronkelende paden en wat hoogteverschillen, kon je de lange sliert Criollos mooi volgen. Jammer dat het wat miezerde van de regen en jammer dat Yessica, Henk en Sanne halverwege alweer om moeten keren, omdat dat moest. Daniel en Maaike waren al eerder omgedraaid, omdat die nou eenmaal niet langer dan 2 uur rijden
Rond 12.30 arriveren we bij de schaapskooi en komt Dennis ook net aanrijden. Strakke planning.
Hoe mooi had het geweest om daar lekker onderuit, met een zonnetje op je kop te zitten, genietend van het vergezicht over de grote heidevlakte met in de verte een schaapskudde, het geluid van de koekoek en de Leeuwerik op de achtergrond, een valkje biddend aan het zwerk en dan lekker happen in een krokant broodje, belegd met jong belegen Beemsterkaas en zippen aan een glaasje half volle, verse Campina melk, op de juiste temperatuur geserveerd(een lekker wijntje mag natuurlijk ook), een goed gesprek en je staat nooit meer op.
Nu was het: hap, slok en wegwezen, want het was nat en guur. Het valt niet mee.
Op de terugweg nog een keer over het kootwijkerzand, omdat het zo mooi is, en rond 15.30 waren we weer terug op DHD.
Voor bijna iedereen betekend dit inpakken, afscheid nemen en wegwezen.
Alweer een Criolloweekend zit er op.
Niet voor Monique, Brenda, Ton, Karsten en mij. We gaan nog een dagje door. Rufino is nog bezig met landen en blijft ook nog een nachtje slapen. We gaan `s avonds in Harskamp gezellig uit eten. Ook de andere aanwezige groep van 5 vrouwen is nog op DHD aanwezig en in de hal aan het rijden. Brenda demonstreert ze nog even achteloos en zonder zadel, dat Criollos ook kunnen spinnen. En dan bedoel ik niet die poezengeluiden. Mooi gezicht hoe soepel en ogenschijnlijk makkelijk dat gaat. Weer een puntje gescoord door Brenda en de Criollos.

Maandag

Vandaag was het plan om te verhuizen naar het nationaalpark `de hoge veluwe`. Ton voorzag echter allerlei trailerproblemen en zag zich straks al bij dat park staan met een onwillig paard.
Dus als zijn paard er de eerste keer inloopt, gaat ie er thuis pas weer uit. Geen slecht plan. Het maakt ons niet zoveel uit. Omdat er die dag geen nieuwe gasten zijn op DHD, mogen we daar de rest van de dag blijven en gaan we hier nog een dag rijden.. Er zijn nog gedeeltes waar we het weekend niet geweest zijn en het nationaal park loopt niet weg.
`s Morgensvroeg ziet het weer er niet best uit en we twijfelen een beetje. Gelukkig klaart het toch wat op en gaan we opzadelen. Het paard van Ton blijkt erg gevoelig op z`n rug. Zeer wsl. spierpijn na zo`n weekend. Ton gaat naar huis en met de trailer voor de staldeur, is Ton z`n paard weer te slim af, want hij loopt er zo in. Gauw de klep dicht voor ie zich weer bedenkt. We helpen Rufino nog even het grillrooster in z`n auto leggen en nemen afscheid van elkaar.
Met z`n viertjes rijden we nog een keer de Veluwe op en gaan naar het noordelijke gedeelte onder de A1 door.
De meisjes Monique en Brenda zijn van het type `gaanders`. Regelmatig komt de vraag; zullen we nog even draven? En als Monique met haar reus gaat draven, moet de rest vol in galop om die grote stappen bij te houden. Ik rij dan ook regelmatig mijn eigen tempo. Dus het tempo wat het lekkerste zit. Dat harde draven en licht rijden vind ik sowieso niks. Buck ook niet trouwens. Dat is typisch iets van vrouwen, volgens mij.
We hebben het nog heerlijk naar ons zin daar en de Veluwe is helemaal voor ons alleen.
Rond 15.00 zijn we terug en ook wij gaan onze spullen inpakken en werken de laatste restanten van een Criolloweekend weg.

Zie de video; http://www.youtube.com/user/hogematen#p/u/4/Wv3RGGVpfak





Paul