Huibergen is rijk bedeeld met Criollos en de enkelen van hen heb ik al eens ontmoet op andere Criolloweekenden.
Dit weekend komt een behoorlijk tikkeltje op z`n kop te staan, doordat Elly en haar man Jos, in de week voorafgaand, door een locale dronken drop uit het fietszadel is geworpen en in het ziekenhuis belandt met o.a. een gecompliceerde wond aan het been.
Daarmee werd gelijk de organisatie van dit Criolloweekend onderuit gehaald en wordt het in eerste instantie afgelast..
Door enthousiaste inspanningen van Sandra is het er, met name zaterdag, toch nog van gekomen.Vooral bij de afgevaardigden van het Brabantse gehucht Sterksel sloeg het bericht van afgelasting in als een bom. Al weken stonden daar de koffers ingepakt naast het bed, en de manen van de paarden in de krulspelden. Dit kan en mag niet waar zijn. Men moet en zal naar Huijbergen.
Wethouder, mevr. Marion Ketelaars, van paardenzaken gaat zich persoonlijk met de organisatie bemoeien en belt, smst, mailt, mobiliseert en vindt “Tijdsat” in Huibergen en je kunt er nog slapen ook. De gepakte koffers gaan de auto in en de krulspelden eruit.Het weekend is gered en de cavalerie uit Sterksel rukt op naar Belgie. In Sterksel zelf gaat men een rustig weekend tegemoet en in Huijbergen moet men dat nog maar afwachten.
Ik had me in eerste instantie afgemeld, maar vrijdagavond begint het toch te kriebelen. Iemand moet er toch opletten dat het spul niet letterlijk in 7 sloten tegelijk loopt en besluit de zaterdag heen en weer te gaan.
Later blijkt dat 1 sloot al genoeg is om problemen te geven.Om 09.30 uur meld ik me op het Eiland in Huijbergen, waar verzameld wordt voor die dag. Vlot daarop arriveren Mathilde, Dennis en hun half jaar oude dochter en tevens onze jongste Criollotelg. Om half 11 staan Sandra, Maurice, Raph, Marieke, Connie, Astrid, Marion, Toon, Marlies, Mathilde en ik klaar voor vertrek richting Belgie. Onderweg is geruisloos onze eigen, enige echte Klint Iestwoed aangeschoven. Ook Suus heeft een vervelende periode achter de rug en is herstellende van een maagoperatie en zit vandaag weer voor het eerst, met de hechtingen er nog in, in het zadel. Het spookt dus in Huijbergen.
Het eerste uur regent het nog en in het bos is goed te merken dat er de laatste dagen aardig wat gevallen is. Het is knap soppen geblazen. Onderweg gaan we regelmatig over de meet.
De grens Ned/Belgie wordt aangegeven door af en toe een mooie, ronde stenen zuiltjes.
Af en toe weet je niet meer in welk land je nou rijdt. Hier, op de vele paadjes, zal vroeger heel wat afgesmokkeld zijn. Ik kijk nu ook met een iets andere blik naar Raph en Suus. Ze weten hier wel heel verdacht goed de weg in de wildernis. Het zijn gewoon 2 ouwe smokkelaars.
Het is een mooi afwisselend rijgebied. Bossen, zandvlaktes en gelukkig wordt ook hier veel naaldhout gekapt om de oude heidevlaktes weer terug te krijgen. Nou nog een paar schapen erop en dan blijft het ook zo. Natuurlijk ontbreekt het water ook niet en als je daar doorheen trekt moet je natuurlijk wel je benen omhoog doen, anders krijg je natte voeten.
Het is een ouderwetse Criollotocht. Lekker galopperen, beetje kletsen en af en toe het gas erop.
Rond 13.00 komen we bij een boerderij, annex cafe/restaurant. Even op de nummerplaten van de auto`s kijken; ja, we zitten in Belgie. Dennis en dochter zijn er ook al. Met de auto was het maar 10 minuten rijden. Wat zitten wij dan te hannissen met die paarden. De paarden krijgen een weitje en wij een apart zaaltje waar we kunnen eten en een pintje pakken.
De waardin/boerin beveelt ons haar lekkere biefstuk van de eigen koe aan. Hoe romantischer kan het nog in deze tijd. Je mag hem nog net niet zelf uitsnijden, want volgens de boerin/waardin is dat verboden in Belgie!!
Lekker veel fritten erbij en je hoeft de rest van de dag niets meer te eten. Het is dan ook een hele klim om weer op het paard te komen.
Astrid en Connie blijven met lichamelijke mankementen achter in de kroeg.
Het weer gedraagt zich de hele dag al, tegen verwachtingen in, netjes en op de terugweg hebben we er zelfs langdurig een heerlijk zonnetje bij.
Rond 16.00 zijn we weer heelhuids terug op het Eiland, waar de groep zich splitst. Na een kop koffie en even pauze gaat Buck de trailer weer in en we laten de landrover de volgende 2 uur doen wat ie moet doen.
Het was een mooie dag en Suus, Raph, Marieke, Maurice en zeker Sandra, bedankt en leuk dat jullie ons kennis hebben laten maken met jullie leefomgeving.
Jammer dat Elly er niet bij was. Ze zou eigenlijk vrijdag al thuis komen en had het mooi geweest als we met z`n allen even te paard door haar voortuin hadden kunnen banjeren.
Helaas door complicaties kon ze niet naar huis. Hopelijk komt alles snel weer goed en doen we dit weekend nog een keertje dik over
Paul
