Schaijk

Met die Criolloritjes kom je nog eens ergens. Schaijk; ik had er nog nooit van gehoord.  Midden in natuurgebied “de Maashorst”, ten oosten van Eindhoven.

Criolloweekend 2014, georganiseerd door Jolanda en Mieke. De basis van het hele gebeuren is camping de Holenberg. Simpele, maar goede blokhutten dienen als slaaphol, met daarnaast een degelijke groepsruimte met alles d’rop en d’ran, inclusief terras met lange tafels.

Een aantal hadden caravans gehuurd.

 Voor de paarden hadden Mieke en Jolanda zelf op , 2 plekken, diverse paddocks gemaakt. Bij aankomst is het even zoeken welke paarden het beste waar en met wie kunnen staan. Ging prima.

Na instalatie, bijkleppen, de eerste borrels met heerlijke vers gekookte mosselen, meegebracht en bereidt door Elly, vervolgens bord soep en broodjes en toch ook nog tijd om te doen waar we uiteindelijk voor gekomen zijn. Paarden zadelen voor een niet al te lange avondrit. September is al aardig gevorderd en wordt het al snel donker.

Na een lang bospad rijden we een open natuurgebied in. Door het hek ligt een grote heidevlakte, waar koeien, schapen en een kudde Ijslanders wonen en grazen.

Die laatsten zijn natuurlijk erg nieuwsgierig naar hun grotere en vreemde soortgenoten en komen al snel kijken.

Het is ’s avonds altijd prachtig rijden. Meestal gaat de wind dan liggen en is alles mooi helder van kleur. Deze tijd van het jaar heb je al gauw dauw aan de grond. Dat begint ook hier al snel op te komen. Mooi, spooky tafereel.

We maken een rondje en na een beetje stoeien met de Ijslanders en de koeien gaan we weer richting de Holenberg waar we zo’n beetje met donker  aankomen.

Paarden verzorgen en aanschuiven voor borrel, ronde twee.

We kunnen lekker buiten zitten aan de lange tafel en het is gezellig. De meesten kennen elkaar al wat langer en elke keer krijg je, los van het paardengebeuren toch wat meer inzicht in de individu van de gauchos en gauchas.

Wisten jullie dat Connie eigenlijk zangeres had willen worden en Adje eigenlijk een heuse IndoRocker uit ’t Haagje is!  Vooral door de diepte intervieuws van Connie worden de gesprekken soms heel intiem en de oortjes steeds roder.

Het was gezellig.

Doordat ik nogal wat mee te slepen had, was ik mijn slaapzak en kussen vergeten. Als een heuse gaucho heb ik onder een poncho en paardendekens gelegen. Ging nog goed ook.

Zaterdag om half 9 ontbijt en om half 11 gaan we rijden. We ontbijten gezamenlijk in de groepsruimte.

Sandra vertelt dat ze muizen hebben in hun caravan. Trip, trip, trip.  Volgens Pieter kan dat niet. Muizen doen niet trip, trip, trip. Dat doen alleen ratten. Duidelijke zaak. Connie doet er nog een schepje boven op. Ratten zoeken warm bloed en dan zijn dat meestal de slagaders in de nek, die liggen namelijk voor het grijpen. Sandra vindt het ineens niet meer zo leuk in de caravan.

We hebben prima weer. Het is zelfs warm en een beetje benauwd. Als dagjesmensen schuiven Caroline en Karsten nog aan.

Voor Caroline zal het een korte rit worden, want al na een  uurtje krijgt haar paard een trap van het paard van Mathilda en deze heeft ijzers onder.  De trap komt hard aan tegen het achterbeen en dat is einde verhaal voor Sayira en Caroline. Jammer en vervelend natuurlijk. We lopen naar een punt waar ze met een trailer opgepikt kunnen worden.

Na wat oponthoud, blijven Jolanda en Connie nog bij Caroline wachten op de trailer en de anderen vervolgen hun weg. Ons doel is een restaurant alwaar we de lunch gaan gebruiken. We kunnen de paarden mooi aanbinden en op het aangrenzende terras staan onze tafels al klaar. Prima plekje en tijd voor een boterham, soep en ronde drie, een koel biertje.

We kunnen het op ons gemak doen, omdat we nog moeten wachten op onze gids, die ons nog achterop komt. Volgens mij had ook niemand haast.

Rond  17.00 weer terug in ons basiskamp. Paarden verzorgen en ons zelf opknappen voor het avondgebeuren. Tijd voor ronde 4 en aansluitend 5. Speciaal voor ons gebrouwen een sublieme Criollowijn, cabernet sauvignon of malbec. All the way from Mendoza, Argentina.

Barbieknoeien vanavond. Pieter was volgens mij chef van de grill. Daarna moest het natuurlijk gebeuren. De nodige bongo’s, rammelende eieren, raspende raspen, ratelende ratelslangen, tamtammende tambourijnen, tringelende triangels en ander kletterend serviesgoed hadden we al binnen zien liggen. Onder de bezielende leiding van onze ,one and only, drummerboy mr. Sander ging het al gauw van dik hout zaagt men planken. De Criollo rythm group was geboren. Opzwepende muziek galmde door het Maashorst. Solisten stonden spontaan op. Dennis kan als groentenman zo de markt op. Wil heeft een aardige boer’n act in huis (Drenthe doet ‘r goed)en Sandra had een paar, krachtige teksten in de aanbieding(dat zoek je niet achter zo’n keurig meisje).

.

  

Dikke schik dus.

De zondag begint met dreigende wolken en een miezer regentje.  Alsof het zo horen moet klaart het na het ontbijt op en tegen de tijd dat we in het zadel zitten voor onze, alweer laatse rit, schijn te de zon. We rijden naar een picknick plek ergens op een mooie heide. Dit maal zelfverzorgend. Bij het ontbijt hadden we al onze eigen lunchpakketjes gesmeerd.

Rond 3 uur zijn we terug en dan is  zo’n weekend alweer voorbij.  Inpakken, opruimen en nog een stuk traileren naar huis.

Het was alweer een prima weekend. Prima locatie, mooie omgeving en goed georganiseerd.

Volgens mij waren we met een man/vrouw of 35 en zo’n 25 paarden. De thuisblijvers hebben weer wat gemist.


groet, Paul